Los Ninos en het sprookjesweekend

Lieve thuisblijvers, thuiskomers, eindexamenkandidaten, studieverneukers en alle anderen!

Hoe gaat het met jullie allemaal? Begint het zonnetje weer een beetje te schijnen en zijn de eerste voldoendes binnen voor de examens?

God jongens, ik kom over 35 dagen al weer thuis waar ik echt ontzettend veel zin in heb, maar ik moet zeggen dat ik meer en meer van dit land begin te houden.
Het is nog altijd wel een raar gezicht om rieten manden op hoofden te zien die worden rondgedragen, kinderen van ong. 4 jr. die nog aan moeders borst liggen en er weer een tiet wordt uitgeflopt naast me in de chickenbus, de vulkanen om het stadje heen bij het wakker worden en tuctucchauffeurs die niet van je af kunnen blijven. Zo heb ik er ook heel serieus over nagedacht om van familie te wisselen na een vervelende ervaring en omdat ik toch wel echt in een gevaarlijk deel woon, maar ze zijn zo ontzettend lief dat ik niet wegga en mijn laatste 2,5 daar blijf.

Ik ben sinds vorige week maandag dan ook eindelijk begonnen in de carpinteria van Los Ninos.
Maandag is een zware dag; 06.00 opstaan, 07.00 chickenbus, 08.00-12.00 schilderen, schuren en zagen, lunchen in het dorpje, van 14.00-17.00 weer aan de bak en dan 's avonds heel vroeg naar bed omdat ik echt kapot ben na die dag. Verder werk ik ook op een middag en heb ik 's ochtends lekker wat tijd voor mezelf en ik werk met hele leuke mensen. Het is wel helemaal NLs het project, maar dat wordt verboden om te spreken.
De groepjes zijn voornamelijk jongens maar behalve op de maandag want dan zijn er meiden en 2 moeders van wie eentje zwanger is. We hebben afgelopen week een rekenlesje met ze gedaan en ik schrok best toen ik er achter kwam dat een moeder niet wist hoeveel mm. er in 1 cm. zitten... Zo waren er ook nog andere leerlingen die problemen hadden en aan hen heb ik een privelesje wiskunde gegeven (wie had dat ooit gedacht) wat me heel blij maakte toen ze eindelijk die stomme 1/4-es en 1/8-es wisten te onthouden :D
Het gekke is dat je tijdens het klussen met deze kids nauwelijks merkt dat ze uit hele arme situaties komen, maar dat geeft me eigenlijk een heel goed gevoel omdat je ze echt ziet genieten en ze eindelijk eens kunnen spelen ipv hun familie op het land of in het huis te moeten helpen. En verder ben ik zelf ook een beetje aan het pielen, zo heb ik net gister een tijdschriftenbak afgemaakt die door verschillende cafeetjes in Antigua worden geplaatst.
EN hebben we een hele leuke moederdag met het project gevierd waar ik VEEL foto's van heb!

De weekenden gebruik ik ook nog volop, aangezien ik er nu ook nog maar 2 heb en het gewoon heel lekker is om die dagen vrij te hebben en even weg te gaan uit Antigua (hoe goed je hier ook kunt chillen hoor).

Zo zijn we afgelopen weekend naar het paradijsje Semuc Champey geweest, 8 uur richting het noorden van Guatemala met z'n 12en in een shuttle en muziek van de Backstreetboys, LEUK HOOR Sav!
Hier 's avonds laat aangekomen hebben we het enige hostal dat nog open was geboekt en zijn wat mensen in een schuur rijst met kip gaan eten, aangezien de rest van het dorpje uitgestorven was.
Maar de volgende dag was een werkelijke topdag, aangezien we toen naar het natuurpark zijn gegaan met alleen maar beekjes, een rivier en TE mooie, ondenkbare, blauwe en groene natuurlijke baden tussen de rotsen.
Echt iedereen van de groep was helemaal verbaasd over hoe mooi het er was en ik durf ook echt te zeggen dat dit een van de mooiste plekjes op aarde is.
Helaas maken de foto's het altijd minder mooi, maar heb m'n best gedaan vanaf de Mirador waar we op een paar honderd m. van het uitzicht hebben genoten.

Die avond stond in het punt van een teringzooi maken van het hostal, eten, drinken en iemand helpen die een moeilijk nachtje had.. Haha sorry San, ik zal het netjes houden voor je!

Zondag zijn we naar grotten gegaan die ook weer super mooi waren en hebben we helaas die middag in Coban een Engels vriendinnetje, Som, moeten uitzwaaien.
En zo gaan er meer dit weekend weg, dus deze laatste avonden brengen we vooral in de Reileys door (onze vaste Irish Pub)en gaan we morgen nog ff knallen met wat normale Europese muziek in de Casbah.
Verder is het contact met de Guatemalteekse homies wat minder geworden nadat ik van eentje een liefdesverklaring heb gekregen en hij zijn afwijzing niet zo leuk vond, maar ik hoop wel dat we ze nog blijven zien! En anders.. A LA VERGA met ze, haha.

Morgen gaan we trouwens voordat we het weekend aan het meer gaan chillen naar Pastores, want dit is een klein dorpje waar je je eigen leren cowboylaarzen kunt laten maken voor mas o menos 300 Q = 30 pleuries.

Hoop dat jullie een lekker weekend hebben en het leren goed zal gaan en spreek jullie snel weer. Maar vooral: ik ZIE jullie snel weer, want ik land op 21 juni.

Veel liefs en een dikke zoen